بررسی نقش مؤلفه ­های قدرت در تداوم تمایز بین طبقه­ اجتماعی عوام از خواص در دوره­ مشروطه به عنوان اولین تجربه­ ملت ایران در داشتن حکومت قانون، مسأله­ اصلی این پژوهش است. رویکرد پژوهش تحلیلی است و داده ها براساس ساختارگرایی تکوینی بوردیو مورد تجزیه و تحلیل قرار می­گیرند. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که در ایجاد یک مفهوم و شکل دادن به ذهنیت­ ها، نوع گفتمان حاکم بر جامعه، منش، خُلق و خوها و عادات واره ­ها در کنار ابعادگوناگون قدرت سیاسی و اقتصادی نقش اثرگذاری دارد و لزوماً برای ایجاد یا تثبیت یک وضعیت در جامعه این تنها قدرت ابزاری نیست که اثر بخشی دارد بلکه از آنجا که سلطه­ اجتماعی هرگز و برای همیشه تضمین شده نیست به همین دلیل همیشه باید با نوعی تلقین همراه است و این تلقین در قالب گفتمان و خلق مفاهیم شکل می­گیرد. از این رو ما شاهد تداوم تمایز جامعه­ عوام از جامعه­ خواص در دوره مشروطه هستیم که یکی از پیامدهای آن ناکامی نظام مشروطه در اجرای برابری قانون برای آحاد ملت ایران بود.

دروزیان یکی از شاخه های منشعب از اسماعیلیه فاطمی در اوایل قرن پنجم هجری هستند. برخی آموزه های اعتقادی این گرایش اسماعیلی ضمن متفاوت بودن با اندیشه های اسلامی و شیعی، شباهت معناداری با آموزه های دین مانوی دارد؛ چنان که به نظر می رسد آموزه های کلامی آنها از باورهای این کیش ایرانی متأثر بوده است. تحقیقات نشان می دهد تقسیم جامعۀ دروزی به دو طبقه جهال و عقال و جامعه مانوی با طبقات دوگانۀ نیوشایان و برگزیدگان از یک سو و شباهت وظایف و خویش کاری آنان با یکدیگر از سوی دیگر قابل مقایسه است. بنابراین هدف مقالۀ حاضر در درجۀ اول بررسی وجوه تشابه میان طبقات دو جامعه دروزی و مانوی و آن گاه تحقیق در باب عوامل و اسباب زمینه ساز تأثیرات احتمالی است. روش بررسی در این مقاله به گونه مطالعه تاریخی ـ تطبیقی است. نتیجۀ نوشتۀ حاضر، مطابق یافته های متشابه و قراین تأثیرپذیری، تقویت احتمال وام گیری ساختاریِ جامعه دروزیه از نظام طبقات اجتماعی مانویت را گزارش می دهد.

مردم ابتدا امتی واحد بوده و بدون اختلاف می زیسته اند، ولی این امر دیری نپایید و به دلیل طبع مدنی و اجتماعی انسانها و وجود تفاوت هایی که مستند به خلقت انسان و قریحه استخدام در تصرف طبیعت و اوصاف و ویژگی های اوست، اختلاف در امت واحد شکل گرفته، طبقات اجتماعی به وجود می آید، در حقیقت تشریع دین و فلسفه بعثت انبیا نیز برای تعدیل و رفع اختلافات و هدایت قوا و استعداد های انسان برای انتخاب مسیری است که به رشد و تعالی انسان و عدالت و انصاف اجتماعی بینجامد.انسان با داشتن فطرت الهی و وجود اهوا و غرایز و امیال گوناگون و با به دست آوردن امکانات مادی و اقتصادی، وجود طبقات را رقم می زند. شناخت این طبقات برای هدایت در مسیر درست ضروری ست؛ ولی از نظرگاه قرآن، بودن در طبقه ای و یا نبودن در طبقه دیگر فی نفسه دارای ارزش نیست، بلکه ارزش فرد یا طبقه، در گرو نحوه رفتارها، بینش ها، آگاهی ها و ایمانی است که وی در آن قرار داشته و گام می زند.

هدف از نگارش این مقاله بررسی واکه های زبان فارسی و تفاوتهای واج آرایی آنهاست. بسیاری از زبان شناسان معتقدند که واکه های زبان فارسی دو دسته اند: گروه اول واکه های کشیده /.../ هستند که دو جایگاه زمانمند را به خود اختصاص می دهند و به لحاظ طول زمان تلفظ و تولید، دو برابر واکه های کوتاه هستند. گروه دیگر واکه های کوتاه /.../ هستند که یک جایگاه زمانمند را به خود اختصاص می دهند. اما تفاوت کشش واکه ها در گفتار و نوشتار زبان فارسی محسوس نیست و تنها در تقطیع اوزان اشعار فارسی که دارای افاعیل عروضی هستند از جمله آثار حافظ، سعدی، مولوی، این نوع کشش مورد توجه قرار می گیرد و با توجه به کوتاهی و بلندی یا کشیدگی هجا این تقطیع انجام می شود. روشی که در این مقاله اتخاذ شده است، بررسی دو طبقه بودن واکه های زبان فارسی به لحاظ واج آرایی (phonotactic) است. در این مقاله سعی شده است خوشه های همخوانی که بعد از شش واکه زبان فارسی به کار می روند در ساخت های مختلف بررسی شوند. نتایج به دست آمده از این تحقیق نشان می دهد که واکه های /.../ یک طبقه طبیعی و واکه های /.../ یک طبقه طبیعی دیگر را تشکیل می دهند.